Dream Marriage - 3rd Day [Nc]
ร่างบางค่อยๆขยับตัวตื่นเมื่อรู้สึกได้ว่ามีอะไรบางอย่างมารบกวนการนอนของเขา
แม้จะพยายามขยับตัวแต่กลับไม่มีผล เลย์ลืมตาขึ้นช้าๆก่อนที่จะเห็นว่ามีใครสักคนกำลังคร่อมตัวเขาอยู่
แต่ด้วยความมืดสนิททำให้เขาเห็นไม่ชัดว่าอีกคนเป็นใคร
“น..นั่นใครน่ะ”
“.....................”
“ฉันถามว่าใคร อื้อ!!” คำพูดถูกดูดกลืนไปเมื่อริมฝีปากบางถูกครอบครองอย่างรุนแรง
จนเขาตกใจเผลอให้อีกฝ่ายสอดลิ้นเข้ามาในปากได้สำเร็จ
ก่อนที่อีกฝ่ายจะถอนริมฝีปากนั้นออกไปทำให้สายตาที่เขาเริ่มคุ้นกับที่มืดมองเห็นหน้าอีกคน
ดวงตาสวยเบิกกว้าง
“จ..จุนมยอน..”
“หืม..” ร่างขาวมองหน้าอีกฝ่ายด้วยสายตากริ่มแต่มันกำลังทำให้เลย์กลัว
ทำไมอีกคนถึงมาอยู่ที่นี่ ทำไมถึงทำแบบนี้กับเขา แล้วผู้หญิงคนนั้นไปไหนกัน
แต่ยังคิดไม่ถึงไหนเสียงทุ้มก็พูดขึ้น
“สงสัยล่ะสิ..”
“......................”
“ยัยนั่นกลับไปแล้ว แต่ดันทำฉันค้าง..”
“.....................”
“ไหนๆนายก็เป็นภรรยาฉัน..”
“......................”
“ก็เลย..จะทำให้มันเสร็จเลยล่ะกัน..”
“อ..อย่านะ!!” เลย์เบิกตากว้างก่อนที่จะพยายามดันอีกคนออกแต่ไม่เป็นผล
ซูโฮโน้มลงมาไซร้ซอกคอเขาก่อนที่จะเลียที่ใบหูอีกคนให้เสียวเล่นๆ
“หยุดนะจุนมยอน!!”
“ทำไมล่ะ ก็แค่สนุกกันตามภาษาสามีภรรยาเค้าทำกันน่ะ”
ลมหายใจที่รดต้นคอขาวทำเอาคนที่อ่อนไหวบริเวณคอพยายามเบี่ยงหลบแต่ยิ่งหลบอีกคนก็ยิ่งตาม
จนเขาหมดแรงที่จะหลบอีกคน ทั้งเหนื่อยจากการหลบหลีก
และเหนื่อยจากอาการพิษไข้ที่ดูจะกำเริบขึ้นมากะทันหัน
“หึ หมดฤทธิ์แล้วเหรอจางอี้ชิง..มันยังไม่จบหรอกนะ”
ริมฝีปากบางถูกประกบอีกครั้ง
มันรุนแรงและหนักแน่นจนร่างบางแทบหมดลมเมื่ออีกคนถอนมันออกไป เลย์หายใจหอบ
เปลือกตาสวยปิดลงเล็กน้อยจากความเหนื่อยล้า ก่อนที่ผ้าห่มผืนหนาจะถูกดึงออกไป
ซูโฮค่อยๆแกะกระดุมของตัวเองออก เลย์เลยได้โอกาสผลักอีกฝ่ายจนล้มลงหงายจากโซฟาก่อนที่จะพาตัวเองวิ่งเข้าห้องน้ำแล้วล็อคไว้ทันที
ร่างบางทรุดลงพิงกับประตูห้องน้ำ เสียงหอบดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง
ตอนนี้ดวงตาเริ่มพร่าชัดสลับกันไปมา มือสวยค่อยๆยกขึ้นมากุมขมับเบาๆ เขาไม่เคยกลัวอะไร
ไม่กลัวอะไรทั้งนั้น แต่ตอนนี้อีกคนกำลังทำให้เขากลัว กลัวจนอยากจะหนีไปไกลๆ
ปัง!!
“จะออกมาไหมจางอี้ชิง..” เสียงพูดที่พูดช้าๆ
แต่มันกลับทำให้คนในห้องตัวสั่นไปหมด
ก่อนที่จะได้ยินเสียงคนข้างนอกพยายามบิดประตูห้องน้ำเบาๆ
“อย่าลืมนะว่าฉันเป็นเจ้าของห้อง ฉันมีกุญแจทุกห้อง”
เลย์เบิกตากว้างกับคำพูดอีกคน ก่อนที่จะค่อยๆลุกขึ้นแล้วเอาหูแนบประตูห้องน้ำ
“ถ้าไม่ออกมาดีๆฉันจะเข้าไปเองนะ” เลย์ขยับห่างออกมาจากประตูช้าๆ
ก่อนที่ประตูจะเปิดอย่างแรงจนเขาตกใจล้มไปพิงกับผนังห้องน้ำอีกด้านหนึ่ง
ซูโฮมองร่างตรงหน้าก่อนที่จะยิ้มเบาๆ
“อยากเล่นน้ำอีกก็ไม่บอกนะ หึ...”
ซูโฮค่อยเดินเข้ามาใกล้ในขณะที่อีกคนพยายามหนีแม้จะติดผนังห้องแล้วก็ตาม ซูโฮค่อยๆนั่งลงหน้าร่างบางก่อนที่จะเอื้อมมือไปลูบใบหน้าสวยเบาๆ
“ไม่ต้องกลัวนะ..”
“.........................”
“ฉันจะทำให้แรงน้อยที่สุดเลย..”
พูดเสร็จกับประกบริมฝีปากบางช้าๆก่อนที่จะค่อยๆถอดเสื้อผ้าบางช้าๆ
เลย์ที่สติใกล้จะหมดไปพยายามขัดขืนแต่ก็ไม่มีโประยชน์ใดๆทั้งนั้น
ซูโฮเริ่มละจากริมฝีปากบางมาเป็นที่ซอกคอขาวแทน เลย์ได้จังหวะกัดใบหูอีกคนอย่างแรงจนอีกคนร้องโอ๊ยออกมา
“แซบนักนะจางอี้ชิง!!” ซูโฮช้อนร่างบางขึ้นก่อนที่จะวางในอ่างอาบน้ำแล้วเปิดฝักบัวทำให้คนที่ไม่ทันได้ปรับตัวสำลักน้ำก่อนที่จะโดนประกบปากอีกครั้งอย่างรุนแรงอีกครั้ง
“อ๊ะ!!อย่านะ!!”
ซูโฮแยกขาเรียวออกจากกันก่อนที่แทรกส่วนนั้นเข้าไปในร่างกายอีกคนทันที
คนที่ยังไม่ทันได้ปรับตัวได้แต่กัดฟันด้วยความเจ็บปวด
“อย่าเกร็งสิ..ไม่นานหรอก..”
“อ..เอา..ออกไป..”
“จางอี้ชิง..นายไม่มีสิทธิขัดฉันนะ..” เมื่อพูดเสร็จซูโฮก็กระแทกจนสุด
ร่างบางสะดุ้งจนเผลอสำลักน้ำจากฝักบัวเต็มๆ
แรงจากอีกฝ่ายทำเอาซะเขาอยากจะหนีไปให้พ้นๆ จุกจนบอกไม่ถูกเลย...
“ครางสิให้ฉันฟังสิ..จางอี้ชิง..”
“ไม่..ไม่มีทาง..”
“หึ..งั้นจะทำให้นายร้องออกมาเอง” ซูโฮพูดแล้วจึงเพิ่มความเร็วจนร่างบางจุกท้อง
แต่ก็พยายามกลั้นเสียงไว้ไม่ให้รอดออกมา
แรงที่เพิ่มขึ้นทั้งคามเร็วทำให้แผ่นหลังบางชนขอบอ่างหลายครั้ง ก่อนที่จะร่างหนาปล่อยน้ำอุ่นเข้าไปในร่างกายอีกคน
เลย์ถอนหายใจช้าๆก่อนที่จะปรือตามองอีกคนที่หอบเบาๆ แล้วหมดสติไป
“หึ ไม่ยอมร้องจนได้สินะ..” ซูโฮถอดแกนกายออกก่อนที่จะปิดฝักบัวแล้วค่อยๆเอาผ้าขนหนูในห้องน้ำมาห่อตัวอีกคนไว้แล้วอุ้มอีกคนมานอนบนเตียงในห้องของเขา
ก่อนที่จะจัดการใส่เสื้อผ้าของทั้งตัวเองและของร่างบางที่อยู่บนเตียง
ก่อนที่จะล้มตัวเองนอนข้างๆแล้วนอนหันหน้ามาอีกคน